بررسی مقدماتی فیلوژنی و ساختار ژنتیکی میگوی موزی (fenneropenaeus merguiensis) در خوریات لافت و سیریک خلیج فارس با استفاده از توالی یابی ژن میتوکندریایی ۱۶s rrna

میگوی موزی با نام علمی fenneropenaeus merguiensis از مهم ترین گونه های میگو در خلیج فارس است که حدود 60 درصد از صید میگوی استان هرمزگان را تشکیل می دهد. با توجه به اهمیت این گونه در چرخه صید و صیادی، فیلوژنی و ساختار ژنتیکی جمعیت این گونه در خوریات لافت و سیریک خلیج فارس با روش توالی یابی ژن میتوکندریایی 16s rrna بررسی شد. نتایج توالی یابی ژن 16s rrna 10 میگوی نمونه برداری شده که شامل 448 باز هم ردیف شده بود، یک جایگاه ژنی مونومورف، 447 جایگاه ژنی پلی مورف و 7 هاپلوتیپ نشان داد. هیچ گونه چند شکلی اضافه و حذف مشاهده نشد. مقدار f-statistic در سطح اطمینان 95 درصد بین دو جمعیت میگوی خوریات لافت و سیریک (برابر با 14/0) معنی دار نبود (08/0 = p value). ترسیم درخت های تکاملی ساختار جغرافیایی مشخصی را بین دو منطقه نشان نداد. میانگین مقدار آزمون تاجیما و fu's fs بین دو جمعیت (به ترتیب برابر با 61/2 و 33/10) معنی دار نبود که مؤید عدم بسط جمعیتی بین نمونه های دو منطقه است. میزان تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی نمونه های دو منطقه به ترتیب 004/0 ± 933/0 و 802/0 ± 672/0 محاسبه شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که f. merguiensis در خوریات لافت و سیریک از تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار است اما با توجه به میزان شاخص جدایی جمعیت و حد معنی دار بودن، نمی توان با یقین جمعیت ها را یکی دانست. نتایج تحقیق حاضر می تواند در مدیریت شیلاتی مبتنی بر بازسازی ذخایر و حفظ تنوع ژنتیکی هریک از جمعیت ها مدنظر قرار گیرد.